Rondje rondom Willemstad
Vestingstad, forten en sluizen

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Ooit heeft er in het AD een hele serie wandelroutes gestaan, door heel Nederland heen. Veel daarvan heb ik uitgeknipt en bewaard en zo af en toe grasduin ik eens in mijn ordners met tochten en kom er dan weer eentje tegen. Dit keer viel mijn oog op de tocht rond Willemstad. Die heb ik al twee maal gelopen, in 2010 en 2014, en in mijn herinnering was dat een erg leuke tocht, dwars door het mooie vestingstadje Willemstad, langs twee forten en langs de imposante Volkeraksluizen.

Tijd dus voor een hernieuwde kennismaking, ik zocht de laatst gewandelde track uit 2014 op en zette die in mijn GPS. Parkeren was nog steeds gratis bij de haven van Willemstad en al snel was ik op pad. Eerst door het leuke stadje, met een mooi arsenaal en twee mooie kerken. In een winkel die al open was kocht ik een vingerhoedje en een ansichtkaart voor in mijn wandelboekje, een stempel hadden ze helaas niet, maar op de kaart stond een klein wapen van Willemstad, dat kon wel als stempel dienen.

Daarna liep ik een paar punten van de vestingwallen en had mooi uitzicht op Willemstad en een kudde schapen die het gras bij een bastion kort hielden. Daarna Willemstad uit en het platte land op. En daar was helaas een kink in de kabel. Een leuk paadje dwars door de akkers was opeens tot verboden gebied verklaard, zowel voor honden als voor voetgangers. Jammer, het was zo'n leuk pad en nu was het een heel stuk omlopen, langs een af en toe best wel drukke weg.

Het afgesloten pad en de omweg eindigden bij Fort De Hel en daar zag ik dat er een heel diepe greppel was gegraven aan het eind van het pad. En ik vraag me af waarom dit is gedaan. Zouden wandelaars de boel geruïneerd hebben of zo? Hoe dan ook, het blijft jammer. Fort De Hel was nog gesloten, maar er stond een mooie bankje voor een kopje koffie uit de thermos. Ik keek even op het kaartje en zag dat ik een lusje door een bos op het eind weg kon laten om toch een beetje op 17 km uit te komen. Aan m'n been te voelen zou dat wel een verstandige beslissing zijn.

Hierna kwam ik door het gehuchtje Helwijk en stak de snelweg over. Langs een B&B waar ik tijdens de eerste keer dat ik deze route liep koffie heb zitten drinken. De B&B was er nog wel, maar de theetuin erbij was weg. Enfin, ik wandel verder over heerlijk lange wegen en fietspaden, een stuk rustiger allemaal dan die omweg van daarnet en nam een kijkje in een vogelhut die wel wat weg had van een bunker.

En daar stond een bord van Fort Sabina, waar met grote letters op stond dat het open was. En ja hoor, nadat ik de Sabinasluis was gepasseerd, liep ik het fort binnen en daar stonden uitnodigende banken en liepen serveersters af en aan om de gasten van lekkers te voorzien. Ikzelf koos voor een gewone koffie en appeltaart met slagroom erbij, binnen de kortste keren stond het voor m'n neus, smullen maar!

Na de koffie even naar het toilet en daarna nog een rondje door het fort gewandeld. Niet helemaal overal heen, het weer begon slechter te worden en het fort had ik tenslotte al twee keer bewonderd. Vrij snel ging ik dan ook het fort uit en de dijk op en kwam bij het sluizencomplex van de Volkeraksluizen uit. Daar voert deze route helemaal langs en als je er zo langs wandelt zie je pas goed hoe lang dat complex wel is.

Om even een goed zicht te hebben op de sluizen loop ik aanlegsteiger nummer 54 even op. Brrrrr, best hoog boven het water en hoewel er wel leuningen aan weerszijden zitten, vind ik het toch een beetje eng, gek hè? Ik wandel onder de snelweg door naar de uitkijktoren, waar ik natuurlijk even een kijkje ga nemen. Twee schepen liggen zij aan zij in de sluis en ik kan net zien hoe de sluisdeuren dicht gaan. Blijft een leuk gezicht!

Aan de achterkant van de toren zit ik lekker uit de wind en neem ik nog even een bakkie koffie uit de thermos, dan ga ik weer verder, sla het eerste lusje door het bos over, maar besluit het tweede lusje wel te doen, dan heb ik alle mogelijke variatie wel uit deze tocht gehaald! Het paadje door het bos is gelukkig goed begaanbaar en net als ik weer het bos uitkom begint het te spetteren.

Het wordt dus een race tegen de bui, ik heb wind in de rug, dus de regen slaat me gelukkig niet in het gezicht en vlak voor het echt losbarst bereik ik Kiaatje. Vanuit de auto neem ik een foto van de natte ramen, net op tijd terug! Ik heb het vandaag best wel naar m'n zin gehad, maar ik vind het wel heel jammer dat je nu zo'n omweg moet lopen, het maakt de route veel minder leuk. Of er dus ooit nog een vierde keer komt is nog maar de vraag!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!