Groene Wissel nummer 20
vanuit Vleuten

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Weer eens op zoek geweest naar een Groene Wissel, en eigenlijk blijf ik tijdens dat zoeken toch redelijk vaak “hangen” in de provincies Zuid- en Noord-Holland en Zeeland. Dit keer heb ik mijn zoekgebied uitgebreid met Utrecht en zie, daar viel mijn oog op een Groene Wissel in Vleuten. Het kaartje van de route sprak me wel aan: ik zag drie lange rechte wegen, een hoop gekronkel over andere wegen en Kasteel de Haar.

Op naar Vleuten dus, en zoals gewoonlijk start deze Groene Wissel bij het station. Station Vleuten, dat doet me aan vroeger denken, voor mijn werk reisde ik heel vaak met de trein, ook richting Utrecht en het viel me altijd op dat bijna geen enkele trein in Vleuten stopte! Ik heb me toen echt wel eens afgevraagd waarom dat station er in 's hemelsnaam was! Maar goed, het is nu een modern, vrij groot station, dus er zullen treinen genoeg stoppen!

Na een stukje bebouwde kom ging ik al snel het Landgoed Haarzuilens op, een kris-kras-stukje dwars door het groen, waar letterlijk duizenden bloempjes bloeiden, en langs de nagebouwde contouren van een vroegere boerderij. Iets verderop een richtingaanwijzer die aangaf hoe mensen hier vroeger via kerkepaden naar de kerk wandelden. Zelfs Rome stond aangegeven! En zo had je hier dus geschiedenisles en aardrijkskundeles ineen.

Niet veel verder kwam ik langs Kasteel De Haar, dat zag er even sprookjesachtig uit als altijd, jammer dat de lucht erg grijs en gauw was, maar ik heb natuurlijk toch even een selfie gemaakt met het kasteel op de achtergrond! Hierna kwam ik in de polders terecht en begon het grote genieten op de lange paden die ik al op de kaart had gezien. Er kwam steeds meer blauw in de lucht, dus zonnetje, wolkje, briesje, ik vond het heerlijk!

Na twee van de drie lange paden moest ik opeens plotsklaps linksaf en hé, daar was geen asfaltpad, dat was een compleet overwoekerd rimboepaadje! Dat hadden we niet afgesproken……. Maar goed, ik worstelde me natuurlijk toch manmoedig door de hoge begroeiing heen en trof een aantal werkmensen van Staatsbosbeheer. Die waren bezig om het ergste een beetje te kappen en zeiden dat het dit jaar wel erg hoog stond allemaal. Maar, verzekerden ze me: ik kon er wel door, het werd niet helemaal onbegaanbaar.

En daar hadden ze gelijk in, zonder kleerscheuren bereikte ik het eind van het pad, en mocht het asfalt weer op. Hier begon het even te regenen, maar dat was ook snel weer voorbij. En toen zag ik een bekend bord: Pas op voor een overstekende kat! Dat had ik eerder gezien en in mijn geheugen gravend kwam ik tot de conclusie dat dat op de Koninklijke Weg geweest moet zijn, want daar had ik vandaag een paar keer een sticker van gezien.

Ik ging de spoorlijn onderdoor en kwam daar bij het monument voor de treinramp bij Harmelen, en op een bankje daarbij heb ik even een kopje koffie uit de thermos gedaan. Eigenlijk was het hierna een lange rechte weg terug naar het eind, maar om het niet al te saai te maken was er nog een rondje door het Vijverbos in de route opgenomen. Best een leuk rondje en heerlijk stil, geen levende ziel tegengekomen!

Daarna ging het dan wel zo'n beetje linea recta terug naar de start, en daar werd ik opeens op de hielen gezeten door een onweerslucht……., daar lustten de honden geen brood van. Wel een prachtig gezicht, zeker als de zon scheen, dan kleurde de lucht pikzwart en ik heb een paar keer toch een foto gemaakt, ondanks dat een race tegen de bui was. En die heb ik verloren, op de grens van Vleuten barstten de hemelsluizen open en kwam er een enorme plens water naar beneden.

Ik kon er geen foto's van maken, zelfs niet onder de plu, want het kostte me veel moeite om al m'n spullen (camera, phone) droog te houden, het woei er ook nog eens gigantisch bij en er was verder geen beschutting in de buurt. Er ratelden ook nog een paar donderslagen en ik voelde me niet echt op m'n gemak…… Gelukkig gebeurde er verder niks engs en de bui trok verder, en ik ook weer. Met doorweekte benen en voeten, maar m'n bovenlichaam was redelijk droog gebleven.

Bij Kiaatje aangekomen scheen de zon weer en ook onderweg terug naar huis heb ik goed weer gehad. Goed genoeg om onderweg nog even te stoppen voor een ijsje, want dat had ik wel verdiend, vond ik!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Een berichtje in mijn gastenboek vind ik altijd leuk!